ഭയമാകുന്നു എനിക്ക് .തല തിരിഞ്ഞ ഈ ലോകത്ത് ജീവിക്കാന്‍ .ജീവന്‍ തന്ന തമ്പുരാന് നന്ദിയും ജീവിക്കാന്‍ അനുവധിച്ചതിനു നസ്കാരവും പറഞ്ഞു കഴിയുമ്പോള്‍ ആത്മഹത്യകളെ പ്രണയിക്കുന്ന ഒരു സമൂഹത്തെ അന്ന് ഞാന്‍ കാണുന്നത് .ഭയകാതെ ഞാന്‍ എന്താണ് ചെയ‌ുക
ചിന്തകളിലെക് വഴി വയ്കുന്നത് പഴയ ഒരു മാതൃഭൂമി weekly il വന്ന ഒരു cover story .'മെഴുകുവണ്ടിയായീ അവള്‍ മരണപാളതിലെക് നടന്നു കയറി'.(2009 march 15).2008 may 9thinu മരണത്തിനു തല നീട്ടി നല്കിയ ഷൈന സക്കീര്‍ എന്ന 28 കാരിയുടെ ജീവിതം .ആത്മഹതിയക് വഴി മുട്ടിയ എന്തോ ഈ കവയിത്രിയില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു .കവിതകളും കുറിപ്പുകളും എഴുതിയപോഴൊക്കെ മരണത്തിന്‍റെ മണം അതില്‍ ഷൈന കുറിച്ചു വെച്ചിരുന്നു .
" തലച്ചോറുകല്‍കുള്ളില്‍ പുകയുന്ന
മരണത്തിന്‍റെ മണം
അവസാനത്തെ അത്താഴത്തിന്റെ രുചി
നാവില്‍ തേക്കുന്ന യുദാസിന്റെ ശബ്ദം
നഖങ്ങല്കുള്ളിലും മറഞ്ഞിരുന്നു
ചീഞ്ഞു നാറുന്ന പാപത്തിന്‍റെ മാംസം .........
എല്ലാം പറയുന്നതു
പകലിന്‍റെ രാത്രിയുടെ
നഷ്ടങ്ങളെ പറ്റി
ഉറങ്ഞുറഞ്ഞു പോകുന്ന
നിശ്വാസങ്ങളെ പറ്റി
എനിക്ക് നഷ്ടപെടുത്തണം
അതിലൂടെ എനിക്ക് നേടണം
നിങ്ങള്‍കും നേടിതരണം"(മരണത്തിന്‍റെ മണം )
പക്ഷെ ഏറെ സങ്കടം തോന്നിയത് ചെറുപത്തില്‍ ഏറെ ഇഷ്ടമുള്ള വസ്തുകള്‍ എന്നതിന് മയില്‍‌പീലി,പാവ,ബലൂണ്‍,എന്നോകെ എഴുതി ഏറെ ഇഷ്ടമുള്ളതു ആരെ എന്നതിന് നിഷ്കലംഗരായ കുട്ടികളെ എന്നെഴുതിയ ഒരു കൌമരകാരി ഏറ്റവും ചെയ്യാന്‍ ആഗ്രഹികുന്നത് ആത്മഹത്യ എന്നും നിരാശ തോനുന്നത് ആത്മഹത്യ ശ്രമങ്ങള്‍ പരാജയപെടുമ്പോള്‍ എന്നും എഴുതുബോള്‍ വിറങ്ങലിച്ചു നില്‍കുകയാണ്‌ എന്‍റെ മനസ്സ്.
ഒടുവില്‍ സില്‍വിയ പ്ലാത്തും,എമിലി ദിക്കിന്സനും,വര്‍ജീനിയ വൂള്‍ഫും ,രാജലക്ഷ്മിയും ,നന്ദിതയും എല്ലാം കാട്ടിയ വഴികളിലൂടെ ഷൈനയുടെ ജീവനും .പക്ഷെ ഏറെ മാരകമായി തോന്നിയത് തുടര്‍ന്ന് വന്ന ആഴ്ച്ചകളിലെ മാതൃഭൂമി ആഴ്ച്ചപതിപില്ലേ വായനകാരുടെ പേജില്‍ ധാരാളം ആളുകള്‍ ആത്മഹത്യയെ മഹത്വവല്‍കരികുന്നത് കണ്ടപോളാണ്.തല തിരിഞ്ഞ ലോകത്തിന്‍റെ വൈകൃത്യങ്ങള്‍ .
എന്താണ് ഇവരിങ്ങനെ ആത്മഹത്യകളെ പ്രണയികുന്നത്‌.വിഷാദത്തിന്റെ പാത്രമായതാണോ.അറിയില്ല .പക്ഷെ ഓര്‍കുന്നത് ഗ്രഹം ഗ്രീന്‍ന്‍റെ ഒരു വാചകമാണ്.
"എഴുത്ത് ഒരു ചികിത്സ രൂപമാണ്.എഴുതാത്തവര്‍
ചിത്രം വരക്കാത്തവര്‍,സംഗീതന്ജാര്‍ അല്ലാത്തവര്‍
എങ്ങനെ ഭ്രാന്തിനെയും വിഷധതെയും ഭീതിയെയും
മറികടന്ന് രക്ഷപെട്ടതെനോര്‍കുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ അത്ബുതപെടുന്നു."
അങ്ങനെയെങ്കില്‍ എന്തെ ഈ എഴുത്തുകാര്‍ ആത്മഹത്യകളെ പ്രണയിച്ചത്‌.അതിനെ മുറുക്കെ പുണര്‍നതു.എനിക്ക് തോന്നുന്നു ജീവനം എന്ന കലയെ പുണരാത്തതകം.
എനിക്ക് തോന്നുന്നു ചെറുപത്തില്‍ അമ്മടെ കൈയില്‍ നിന്നു ചന്തിക് നല്ല വടി പ്രയോഗം കിട്ടുന്നത് നല്ലതാണെന്ന് .എനിക്ക് തോന്നുന്നു നല്ല മഴകാലത്ത് കൂടുകരോടൊപ്പം ചെളിയില്‍ ഉരുളുന്നതും നല്ലതാണെന്ന് .ഇതാവാം വികൃതമായ ഈ ചിന്തകളുടെ ലോകത്ത് എന്നെ ജീവിക്കാന്‍ പ്രേരിപികുന്നത് .
പുതിയ തലമുറയില്‍ ഏറെ വളരുന്ന ഒന്നായ്‌ മാറുകയാണ് ആത്മഹത്യ ചിന്തകള്‍.ജീവിതത്തെകുരിച്ചുള്ള പ്രതിക്ഷ നഷ്ടപെടുന്നവര്‍ ,ജീവനത്തിന്റെ കൊതി ഇല്ലാത്തവര്‍ .പത്രങ്ങള്‍ തുറന്നാല്‍ സ്ഥിരം സംഭവങ്ങളില്‍ ഒന്നയിത് മാറുന്നു.
സ്വയം നേരിടാന്‍ കരുത്തില്ലാത്തത്താകം ഇങ്ങനെ സംഭവിക്കാന്‍ കാരണം.ഒറ്റയ്കിരുന്നു നിന്റെ മനസിന്‍റെ ചോദ്യങ്ങളെ നേരിട്ടിടു എത്ര നാളായി .നിന്റെ മനസിനെ നേരിടാന്‍ പേടി ആയിട്ടല്ലേ നീ നിന്റെ mobil ന്‍റെ keypad ഇല്‍ വിരല്‍അമര്തുനത്‌.ഏതെങ്കിലും മാഗസിന്‍റെ മുന്‍പില്‍ നീ മുഖം അമര്‍ത്തുന്നതു.ഒന്നു നേരിട്ടു നോക്കൂ സുഹൃത്തേ നീ നിന്റെ മനസിനെ.നിന്റെ ഉള്ളു ശാന്തമാകും .
gloomy sunday എന്ന വിലകപെട്ടൊരു ഗാനം ഉണ്ട് ചരിത്രത്തില്‍ .വിലകപെട്ട കനി എന്നപോലെ ."മാലാഖമാര്‍ നിന്നെ എനിക്ക് വീണ്ടും തരില്ല.എന്നാല്‍ ഞാന്‍ നിനോടൊപ്പം ചേര്‍ന്നാല്‍ അവര്‍ക്കതില്‍ രോഷമുണ്ടാകുമോ"എന്ന വരികള്‍. ഇതു കെട്ട് വിഷാതതിലെകും,മരണത്തിലെകും കാല് വച്ചവര്‍ നിരവധി .ഗാനം ചിട്ടപെടുത്തിയ ആളും ,കവിയും തല വച്ചതും ആത്മഹത്യയിലെക്.
തിരകിന്‍റെ ഈ ലോകത്ത് നീ നിന്നെ അറിയണം എങ്കില്‍ ഒന്നു ശാന്തമായി ഇരിക്കയാണ് നല്ലത് .അമേരികയിലും മറ്റും ഗാര്ര്‍ജറ്റ് ഫ്രീ ഡേ എന്നതിന്‍റെ ആരംഭവും ഇതിലാണ് .ഒരു ദിവസം നിന്റെ mobile attend ചെയ്യാതെ ,ഒരു ദിവസം ഇ മെയില് വായികാതെ നിനകിരികാനവുന്ന ദിനം.എന്നിട് നിന്റെ മനസിന്നെ ഒന്നു നേരിട്ടു നോക്കൂ.നിനക്ക് കാണാം ഒരു വിളക്ക് .
സാധികുമെങ്കില്‍ 'ജീവിതം -മുരിവേടിട്ടും ആത്മഹത്യ ചെയത്തവന്റെ വാക്ക്‌ .'എന്ന പുസ്തകം (edited by fr.j.mundakkal and bins m mathew)ഒന്നു വായിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കണേ .അതിജീവനത്തിന്‍റെ രചനകലാണ് .പിടി വിട്ടെന്ന് തോന്നുമ്പോള്‍ നിന്നെ പിടിച്ചുലക്കുന്ന ഒരു വാചകമെങ്ങിലും നിനക്കതില്‍ കാണാം എന്നാണ് എന്‍റെ വിചാരം .
അടുത്തയിടെ ആത്മഹത്യ ചിന്തകള്‍ വഹിക്കുന്ന കുറെ ഏറെ ആളുകളെ കാണുകയുണ്ടായി.ഇതെഴുതുന്നതിനു ഒരാഴ്ച മുന്‍പും ജീവികണ്ട എന്ന് പറഞ്ഞ തന്‍റെ സുഹൃത്തിനെ കുറിച്ചു ഒരു സുഹൃത്ത് പറയുകയാണ്.കേള്‍കുമ്പോള്‍ കരയാനാണ് തോന്നുക .ഉറക്കെ നിലവിളിച്ചൊരു കരച്ചില്‍ .ജീവിതത്തെ കൊതിയോടെ പുണരുബോഴും ഇങ്ങനെ ചില ജീവിതങ്ങള്‍ കാണുന്നതില്‍ സങ്കടം .
സാദികുമെങ്കില്‍ ഒന്നു കരയു സുഹൃത്തേ .ആര് പറഞ്ഞു കരച്ചില്‍ മോശമാണെന്ന് .ആണുങ്ങള്‍ കരയാന്‍ പാടില്ല എന്ന് ,കരച്ചില്‍ പെന്നുങ്ങല്ക് മാത്രം അവകാശപെട്ടതാണെന്ന് ?ഒരു കരച്ചില്‍ കൊണ്ടേ മാറാവുന്ന സങ്കടങളെ നിനക്ക് കാണൂ സുഹൃത്തേ .ഉള്ളു തുറന്ന ഒരു കരച്ചില്‍.കുളിക്കാന്‍ കയറുമ്പോള്‍ പൈപ്പ് തുറന്നു അതിന്‍റെ ശബ്ദത്തില്‍ ഒന്നു ഉറകെ കരഞ്ഞു നോക്കൂ .
നിന്റെ കാല് പിടിക്കയാണ്‌ .നിന്റെ ജീവനെയും ജീവിതത്തെയും ഒന്നു സ്നേഹിക്കണേ .ഒന്നു നിന്നെ നേരിടന്നെ.ജീവനത്തിന്റെ കല പരിശീലികണേ.ജീവികുന്നവരെ എന്തിനാണ് നീ വഴിതെട്ടികുന്നത്.പ്രിയ സുഹൃത്തേ എനിക്ക് നിന്നെ അത്രമേല്‍ ഇഷ്ടമാണ് .എന്‍റെ ആയുസ് നിന്റെ ഒപ്പം മുഴുപിക്കണം എന്ന ആശ എനികുണ്ട്.നിന്റെ ഒപ്പം കൈകോര്‍ത്തു നടന്ന കടലിനെ സ്നേഹത്തിന്റെ പര്യായം ആക്കാനാണ് മോഹം .എന്തിനാണ് നിന്റെ ജീവിത തര്‍പ്പണത്തിന്‍റെ പര്യായമായ്‌ കടല്‍ മാറുന്നത് .
എഴുതി മുഴുപികുമ്പോള്‍ ഒന്നും എഴുതാന്‍ കഴിയാത്തതിന്റെ സങ്കടത്തിലാണ് ഞാന്‍ .കാരണം നിന്റെ ജീവിതത്തെ എന്നെക്കാലേറെ(നിന്നെകളും )സ്നേഹിക്കുന്ന മറ്റാരോ ഉണ്ട് എന്ന ചിന്ത തന്നെ .നിന്റെ ജീവനെ ഏറെ സ്നേഹിക്കുന്ന ആ പ്രകാശത്തിനു പ്രണാമം .
"Well just to look at your face
Feel better it warms
It is mummy heart of mine
And you are kind to me
No that is not it.its because
You are so young and healthy
No it isnt that either you are so full of life
And i am envious of that
If only i could be like you for
One day before i die"(akira kurusova,ikru)
