ക്രിസ്മസ് എന്നത് സന്തോഷത്തിന്‍റെ ദിവസം ആണ് .നല്ല ഓര്‍മകളുടെ ദിനം .പക്ഷെ സന്തോഷത്തിന്‍റെ സമയത്തും അല്പം ദുഖം മനസില്‍ നിറയുന്നുണ്ട് . ഒരു മനുഷ്യന് എതിരായി ഭൂമിയിലെ എല്ലാ വാതിലുകളും കൊട്ടി അടക്കപെട്ടതിന്‍റെ ഉത്സവം അല്ലെ അത്. അപ്പോള്‍ ക്രിസ്തുമസ് എന്നത് വാതിലുകള്‍ കൊട്ടി അടക്കപെട്ടവര്‍ക്ക് ഉള്ള ഉത്സവം അല്ലെ. നീ ആരുടെ നേരെ വാതില്‍ കൊട്ടി അടച്ചുവോ അവര്‍ക്ക് celebrate ചെയ്യാനുള്ളതാണ് ക്രിസ്തുമസ് .നിന്‍റെ നേരെ ആരെങ്കിലും വാതില്‍ കൊട്ടി അടച്ചിട്ടുന്ടെങ്ങില്‍ നീ celebrate ചെയ്യാനുള്ളതല്ലേ ഇതു.
ക്രിസ്തുമസ് എന്നത് ചില നോവുകള്‍ ഉണര്‍ത്തുന്നതും കൊട്ടി അടക്കപെട്ട വാതിലുകളെ ഓര്‍ക്കുന്നതിനാലാണ്.നോവുകള്‍ ഇല്ലാത്ത ക്രിസ്തുമസുകള്‍ കുറവായിരുന്നു ജീവിതത്തില്‍ എന്ന് പറയുമ്പോള്‍ ഒന്നും തോന്നരുത്.(വാസ്തവങ്ങള്‍ ചിലരില്‍ നോവുളവാക്കുമെങ്ങിലും മറ്റു ചിലരില്‍ അത് ചില പോരുതകെടുകള്‍ക്ക് വഴി നല്‍കുന്നു എന്നതാണ് സത്യം.അലെങ്ങില്‍ ഹെറോദേസ് എന്ന മഹാരാജാവിനു ക്രിസ്തു ഒരു മോശം വ്യക്തിയാകില്ലാരുനല്ലോ)ചില വേദനകള്‍ എല്ലാ തവണയും സമ്മാനിക്കുന്നതിന്നലാകാം എനിക്ക് ക്രിസ്തുമസ്കളെ ഇത്ര ഇഷ്ടം
രാവില്‍ കുര്‍ബാന കാണാന്‍ പോകുന്നതും പിന്നെ കൂടുകരോടൊപ്പം പള്ളി മതിലില്‍ കേറി ഇരുന്നു വാചകം അടിക്കുന്നതും ,രാവിന്‍റെ(പുലര്‍ച്ചയുടെ) ഏതോ ഒരു നേരത്ത് പാട്ടു പാടി ഓരോരുത്തരെ വീട്ടില്‍ വിട്ടു അവിടെ നിന്നും നല്ല പാലപ്പത്തിന്‍റെ യും കേക്കിന്‍റെയും ഒരു ഭാഗം കഴിച്ചു പിന്നെ വീട്ടില്‍ മടങ്ങി എത്തിയിരുന്ന xmas രാവില്‍ ഞാന്‍ അറിഞ്ഞു മറന്നിരുന്ന ചില കാര്യങ്ങള്‍ .ഒന്നും അറിയികാതെ ആ നല്ല ദിനത്തില്‍ മറ്റു വീടുകളിലെ പോലെ വിഭവങ്ങള്‍ ഒരുക്കാന്‍ പരിശ്രമിച്ചിരുന്ന അപ്പനും അമ്മയും .അന്നെല്ലാം മാലാഖമാരെ പോലെ വന്നിരുന്ന ചാച്ചി എന്ന വിളി പേരുള്ള അപ്പന്‍റെ ഒരു പരിചയക്കാരി ഒരു പാവം അമ്മച്ചി ,അങ്ങനെ പലരും.
എനിക്ക് തോന്നുന്നു അന്നത്തെ xmas കള്‍ക്ക് ഒരു സുഖം ഉണ്ടായിരുന്നു.ഇന്ന് സഹോദരങ്ങലോടൊപ്പം enjoy ചെയ്യുമ്പോള്‍ , കഴിഞ്ഞ വര്‍ഷം അവരുടെ നിര്‍ബന്ധത്തില്‍ വീട്ടില്‍ ആദ്യമായ് പുല്‍കൂട് ഉണ്ടാക്കിയിട്ടും എനികെന്തോ അന്നത്തെ xmas കളെ ആണ് കൂടുതല്‍ ഇഷ്ടം എന്നത് അത്ബുതപെടുതുണ്ട്.ചില സന്തോഷങ്ങള്‍ അങ്ങനാണ്.സങ്ങടങ്ങളില്‍ ചില സന്തോഷങ്ങള്‍.ആന്നു എന്‍റെ നേരെ വാതില്‍ അടച്ചവര്‍.തുറക്കും എന്ന് കരുതിയിട്ടും തുറക്കാതിരുന്നവര്‍.അപ്രതീക്ഷിതമായി സ്നേഹം കൊണ്ടു പൊതിഞ്ഞ ആളുകള്‍ .xmas കാട്ടുന്നതും അതല്ലേ. ഒരു പാവം കുഞ്ഞിന്‍റെ പിറവിക്കു സ്ഥലം നല്‍കാതിരുന്നവര്‍. ഒരിക്കലും പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത ചില അതിഥികള്‍. അവര്‍ നല്‍കിയ വിരുന്നു .എനിക്ക് തോന്നുന്നു മറ്റൊരിക്കലും കിട്ടിക്കാണില്ല ക്രിസ്തുവിനും മറിയത്തിനും അന്നതോളം സന്തോഷം.ആ ദിവസത്തിന്‍റെ സൗന്ദര്യം അതാണ് സുഹൃത്തേ.
അമ്മുകുട്ടി സണ്‍‌ഡേ സ്കൂള്‍ ക്ലാസ്സില്‍ ഇരുന്നു കഥ കേള്‍ക്കുകയാണ്.ഒന്നാം ക്ലാസ്സിലെ ജെസ്സി ടീച്ചര്‍ അബ്രഹാമിന്‍റെ കഥ പറയുകയാണ്.അബ്രാഹം തന്‍റെ മകന്‍ ഇസഹാക്കിനെ ബലി നല്‍കുന്നതാണ് കഥ.പിള്ളാരെല്ലാം വായും പൊളിച്ചിരുന്നു കഥ കേള്‍ക്കുകയാണ്.അബ്രഹാം തന്‍റെ മകന്‍റെ കൈയും കാലും ബന്ധിച്ചു അവനെ ബലി അര്‍പ്പിക്കാന്‍ കല്ലില്‍ കിടത്തി കത്തി എടുത്തു ആഞ്ഞൊരു കുത്ത്.അപ്പോള്‍ മാലാഖ അവിടെ പ്രത്യക്ഷപെട്ട് പറഞ്ഞു."അരുത് കുഞ്ഞിനെ കൊല്ലരുത്.അവിടെ കിടക്കുന്ന ആട്ടിന്‍കുട്ടിയെ എടുത്തു കുട്ടിക്ക് പകരം ബലി നല്‍കുവിന്‍". അമ്മുകുട്ടി ഏങ്ങലടിച്ചു കരച്ചിലാ.ടീച്ചര്‍ ചോദിച്ചു" എന്തിനാ മോളെ കരയുന്നത് മാലാഖ കുട്ടിയെ രക്ഷിച്ചില്ലേ".ടീച്ചറെ മാലാഖ ഒരു മിനിറ്റെങ്ങിലും താമസിച്ചിരുന്നെങ്ങില്‍ അവസ്ഥ എന്തായേനെ.ടീച്ചര്‍ അമ്മു കുട്ടിയെ ചേര്‍ത്ത് നിര്‍ത്തി ചെവിയില്‍ പറഞ്ഞു "മാലാഖമാര്‍ ഒരിക്കലും താമസിക്കില മോളെ അതുകൊണ്ടല്ലേ നമ്മള്‍ അവരെ മാലാഖമാര്‍ എന്ന് വിളികുന്നത് "
അവരെ കുറിച്ച് ഞാനും കേള്‍കുന്നത് ചെറിയ വയസിലോ ആണ് .വലിയമ്മയുടെ കഥകളില്‍ നിറയുന്ന വെളുത്ത നിറമുള്ള ഒരു പാവം. ഈസഹാകിനെ കഥ കേട്ടപോള്‍ മുതല്‍ പിന്നെ കാണാന്‍ കൊതി ആയീ .രാവില്‍ കിടന്നുറങ്ങുന്നതിനു മുന്‍പ് കുരിശു വരകുന്നതില്‍ മാലാഖയെ കാണണേ എന്ന പ്രാര്‍ത്ഥനയും വരാന്‍ തുടങ്ങി.പിന്നെ ഏതോ ഒരു കാലത്തില്‍ മാലാഖമാരെ മറന്നു .പിന്നെ ഒരു കാലത്തില്‍ നല്ല ഓര്‍മകളുമായ് അവര്‍ വീണ്ടും മനസ്സില്‍ കൂട് കൂടി.
എനിക്ക് തോന്നുന്നു എല്ലാരും ഓരോ മാലഖമാര്‍ ആണെന്ന്. ചില ജീവനം കാട്ടിതരുന്നത് അതാണ് .അവശ്യ നേരങ്ങളില്‍ കാണുന്ന ചില നല്ല ചിരികള്‍ ,ചില ഇടപെടലുകള്‍ അങ്ങനെ മാലാഖമാര്‍ ആകുന്ന ചില നല്ല ജീവിതങ്ങള്‍ .
പ്രായം ഏറിയതിനു ശേഷമാണ് മാലാഖ ചിന്തകള്‍ കൂടുതലായ് വന്നതെന്നത് എന്നെ അത്ഭുതപെടുതുനുണ്ട്.
പക്ഷെ ഇതിനിടയിലും ഒരു തരം വൈരുധ്യം തോന്നിയത് ജിബ്രാനെ (ഖലീല്‍ ജിബ്രാന്‍ ) വായിച്ചപോള്‍ ആണ് .''ഭൂമിയിലെ മനു ഷ്യരോട് മാലാഖമാര്‍ക്ക് ഒരു കാര്യത്തില്‍ മാത്രമേ അസൂയയ്യുള്ള് അവന്‍റെ സങ്കടങ്ങളെ പ്രതി''
ചില കാര്യങ്ങള്‍ അങ്ങനെ ആണ്. മാലാഖമാരുടെ ജീവിതം പോലെ .അല്ലെങ്ങില്‍ അവരുടെ അസൂയ പോലെ .നിമിത്തം പോലെ ജീവിതത്തില്‍ കടന്നു വരുന്ന ചില ജീവിതങ്ങള്‍ .സങ്കടലില്‍ നിന്‍റെ ആത്മ മിത്രം പോലും കൂടെ നിന്നില എങ്കിലും അവര്‍ നിന്‍റെ കൂടെ കാണും .ഒരികളും പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത ചില ഇടപെടലുകള്‍ .അവരെ മാലാഖമാര്‍ എന്നല്ലാതെ എന്ത് വിളിക്കാന്‍ . കോളേജില്‍ ഏതോ ഒരു മീറ്റിംഗില്‍ ആണ് ഗായത്രിയെ പരിച്ചയപെടുന്നത്.പ്രസംഗിച്ചു ഇറങ്ങി കൂട്ടുകരോടോപം പ്രിയപ്പെട്ട ബെസ്റ്റ് ബേക്കറിയില്‍ ഇരുന്നു കാപ്പി കുടിക്കുമ്പോള്‍ മറ്റൊരു കൂട്ടുകാരോടിയോടൊപ്പം കടന്നു വന്നു അവള്‍ .പ്രസംഗം നന്നായിരുന്നു എന്ന വാചകം. പിന്നെ എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞു, പരിചയപെട്ടു ,ചിരിച്ചു കടന്നു പോയവള്‍. പിന്നെയും കോളേജില്‍ പല തവണയും കണ്ടു മുട്ടലുകള്‍ .ചെറിയ സംസാരങ്ങള്‍ ,ചിരി .പിന്നെ അവളുടെ നല്ല പാട്ടും.അത്ര മാത്രം.
യാത്രയുടെ ഭ്രാന്ത് കേറി നടക്കുകയാരുന്നു അവര്‍ നാലു പേരും.എങ്ങോട്ടെങ്ങിലും പോകണം എന്ന മാരക ചിന്ത .അങ്ങനെ ആണ് ആ അവധിക്കു ഇടുക്കി കാണാം എന്ന് കരുതി ഇറങ്ങിയത്‌.കൂടെ ഉള്ള ഒരു സുഹൃത്തിന്‍റെ വീട്ടില്‍ പാതി രാവില്‍ ഏതോ നേരത്ത് കേറിച്ചെന്നു. പിന്നെ ഉറങ്ങി എഴുനേറ്റു യാത്ര എന്ന ഭ്രാന്തുമായി നടക്കാന്‍ തുടങ്ങി .മലകളും വെള്ളച്ചാട്ടങ്ങളും പിന്നെ വായ നിറയെ വര്‍ത്തമാനവും ,നാവ് നിറയെ നടന്‍ രുചികളും.ഒരു പാട് സ്ഥലങ്ങള്‍.ഒടുവില്‍ ഉച്ചനേരത്ത് ഇടുക്കിയുടെ താഴെ പൈനാവില്‍ .എവിടെ നിന്നോ ഭക്ഷണം കഴിച്ചു .ഇടുക്കി ഡാം എന്നതാണ് മുന്‍പില്‍.വഴിയും ദൂരവും ഒരൂഹം മാത്രം .നടക്കാന്‍ തുടങ്ങി ഉടന്‍ എത്തുമെന്ന ധാരണയില്‍. ചോദിച്ചപ്പോള്‍ കിട്ടിയ മറുപടിയും നടക്കാന്‍ പ്രേരിപിക്കുന്ന ഒന്ന്.പക്ഷെ നടന്നപ്പോള്‍ ആണ് ദൂരം ഒരുപാടാണ്‌ എന്നറിഞ്ഞത് .അപ്പോള്‍ ഒരു മനുഷ്യന് തന്‍റെ കാര്‍ നിര്‍ത്തി ചോദിക്കുന്നു ഡാം കാണാനാണോ മക്കളെ എങ്കില്‍ കാറില്‍ കയറി കൊള്ളാന്‍ .ഒടുവില്‍ ഡാമില്‍ ഞങ്ങളെ ഇറക്കി വന്ന വഴി മറഞ്ഞപ്പോള്‍ എന്തോ ഒന്ന് കരയനാണ് കൂട്ടുകാര്‍ക്കു തോന്നിയത് .മാലാഖമാര്‍ വരുന്ന വഴികളെ ഓര്‍ത്തു .ഒരിക്കലും താമസിക്കാത്ത മാലാഖമാരെ ഓര്‍ത്ത് .........
നീ രാവ് കണ്ടിട്ടുണ്ടോ.എങ്ങനേ കാണാന്‍ അല്ലെ അന്തി വരെ പണി എടുത്തു ഒന്ന് കിടക്കണം എന്ന ആശയോടെ വരുന്ന നിനക്കെവിടെ രാവ് കാണുവാന്‍ നേരം അല്ലെ(പക്ഷെ നിന്നെക്കാലേറെ പണി ചെയ്യുന്ന ഞാന്നും കൂട്ടുകാരും രാവുകള്‍ കാണാതെ ഉറങ്ങില്ല എന്ന് പറയുവാന്‍ എനിക്കല്‍പം അഹങ്ങാരം ഇല്ലാതില.)രാവിനെ കാണാന്‍ ആരും ശ്രമിക്കാറില്ല എന്നതാണ് ഏറെ സങ്കടം തരുന്നത് .പകലിനെകള്‍ ഏറെ രാവിനാണ് സുഹൃത്തേ ഭംഗി കൂടുതല്‍.രാവിനോളം നേര് വേറെ ഒന്നിനും ഇല്ല കുഞ്ഞേ ,രാവിനോളം പര്യായങ്ങളും വേറെ ഒന്നിനും ഇല്ല കൂട്ടുകാരാ(മുഖങ്ങളും)
രാവ് കാണാന്‍ തുടങ്ങിയത് കോളേജില്‍ ചേര്‍ന്ന ശേഷമാണു.(അതിനു മുന്‍പ് രാവ് ഇല്ലായിരുന്നതല.കാണാന്‍ ശ്രമിച്ചില്ല എന്നതാണ് സത്യം)കൂടുകരോടൊപ്പം നടവഴികളില്‍ രാവ് കാണാന്‍ തുടങ്ങിയത് അങ്ങനെ ആണ്.ബോബോ എന്ന തോമയും മിഥുനും പിന്നെ അന്ധനായ(ചുമ്മാ)ജസ്റ്റിനും യാത്രയ്ക്കു കൂടു ഇവരായിരുന്നു.വഴിയോര കാഴ്ചകള്‍ കണ്ടു ഞങ്ങള്‍ നടനപോള്‍ ആന്നു രാവ് സുന്ദരമാണ് എന്നറിഞ്ഞത്.(മുന്‍പ് വായിച്ചാ പുസ്തകങ്ങളില്‍ മാത്രമായിരുന്നു രാവിന്‍റെ കളി)കൈ കോര്‍ത്ത്‌ നടന്നു എവിടുന്നോ ഭക്ഷണവും കഴിച്ചു തല്ലു കൂടി ഒരുപാടു വര്‍ത്തമാനം പറഞ്ഞു പിന്നെ പല ജീവനങളും കണ്ടു കടലിന്‍റെ നിലത്തിലൂടെ നടന്നു കണ്ണ് നിറയെ കടല് കണ്ടു പിന്നെയും നടന്നു കോളേജിലെ ആ വലിയ തലയ്ക്കു കീഴെ ചായുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ കണ്ടത് രാവിനെ മാത്രമല്ല എന്നെയും പിന്നെ ചില നല്ല സ്വപ്നങളും ആയിരുന്നു .അവരായിരുന്നു രാവുകളില്‍ എന്‍റെ നല്ല കൂടു .
മഴ നനഞാല്‍ പനി പിടിക്കും എന്ന് നിന്‍റെ കുട്ടികളോട് പറഞ്ഞതാരാണ്.നീ ആണോ ?.എന്തേ നിനക്ക് മഴ നനഞ്ഞു പനി വന്നിട്ടുണ്ടോ.സങ്കടമാകുന്നു മഴ നനയാത്ത നിന്‍റെ മക്കളെ കുറിച്ച് ഓര്‍കുമ്പോള്‍.കണ്ണുനീര്‍ വരുന്നു ഞാന്‍ കണ്ട നല്ല കാഴ്ചകള്‍ അവന് കാണാനാവതത്തില്‍.കാരണം ഞാന്‍ മഴ ധാരാളം കണ്ടിട്ടുണ്ട്,നനഞിട്ടുണ്ട് എന്നത് തന്നെ
സ്കൂള്‍ കാലം കൂടുതലും ഇടുക്കി ജില്ലയിലെ സ്കൂളികളില്‍ ആയതിനാല്‍ മഴ ധാരാളം കാണാന്‍ പറ്റി എന്നതാണ് വലിയൊരു മഴകാല ഓര്‍മ. ശാന്തമായ മഴയും, ക്രൂരനായ മഴയും അങ്ങനേ മഴയുടെ വിവിധ ഭാവങ്ങള്‍ കണ്ടത് അങ്ങനെ ആണ് . മഴ കാണാന്‍ തുടങ്ങിയത് എന്നാണ് എന്നറിയില്ല. എങ്ങനെ ആണ് എന്നാ ഓര്‍മയും ഇല്ല .പക്ഷെ നനയാന്‍ തുടങ്ങിയതിനു എന്‍റെ സ്കൂള്‍ കാലവും ആയി ഏറെ ബന്ധമുണ്ട് .നടന്നു സ്കൂളില്‍ പോയിരുന്ന പെരുമഴ കാലം.മഴ കാലം ആയാലും കുട എടുക്കാന്‍ മടിച്ചു നിന്നിരുന്ന കാലം.കൂടുകാരുടെ കൂടെ നടന്നു സ്കൂളിലും പിന്നെ വീടിലെകും മഴ വെള്ളം തട്ടി തെരുപിച്ചു നടന്നു വന്നിരിന്ന കാലം.മഴ നനാഞ്ഞു വീട്ടില്‍ വരുമ്പോള്‍ ചെറിയ വഴക്ക് പറച്ചിലോടെ തല തുവര്‍ത്തി തരുന്ന അമ്മ പിന്നെ നല്ല ചൂട് കാപ്പി കുടിച്ചു ഒടുവില്‍ വീണ്ടും പിള്ളരോടൊപ്പം മഴയത്തേക്ക് ഇറങ്ങുന്ന കാലം.രാവിലെ മഴ ആണെങ്ങില്‍ പുതപ്പില്‍ നിന്നും ഇറങ്ങ്ങാന്‍ മടിക്കുമ്പോള്‍ കൂടെ വിളിച്ചു കിടത്തിയിരുന്ന അപ്പന്‍.എങ്ങനെ മറക്കാനാണ് ആ കാലം
എനിക്ക് തോന്നുന്നു മഴ എന്ന് പറയുന്നതിന് സ്നേഹം എന്നാ പര്യായം കൂടി നല്‍കാം എന്ന് കാരണം മഴ തന്നെ ഒരു സ്നേഹത്തിന്‍റെ നൊമ്പരം അല്ലെ,പ്രണയത്തിന്‍റെ ഭാവം അല്ലെ,വിരഹത്തിന്‍റെ ഭാവം പിന്നെ എനിക്ക് ഏറ്റവും പ്രിയമുള്ള സൌഹൃതത്തിന്‍റെ വേഷവും.(പിന്നേ.....................നല്ല രുചികളും,പുതപ്പിനുളില്‍ അമ്മയുടെ ഗര്‍ഭപാത്രത്തില്‍ കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ കിടക്കുന്ന പോലെ കിടന്നു ഒരു ഉറക്കവും)
5-അം ക്ലാസ്സില്‍ പഠിക്കുമ്പോള്‍ മഴ നനഞ്ഞു വന്നതും പിന്നെ പുസ്തകം ഉണക്കാന്‍ ബാഗില്‍ നിന്നും എടുത്തപ്പോള്‍ മലയാളം പുസ്തകത്തില്‍ വലിയ ഒരു തുള കണ്ടതും മറക്കാന്‍ പറ്റില്ല അങ്ങനേ എത്രയോ സംഭവങ്ങള്‍.പക്ഷെ ഇന്നും എനിക്ക് നല്ലത് നല്‍കുന്നത് സൌഹൃതത്തിന്‍റെ ചില നല്ല ഓര്‍മകളാണ്
ഒരു മഴ കാലത്ത് നനഞ്ഞു പീരുമേടിലെ കോഫി ഷോപ്പില്‍ കയറി നല്ല ചൂട് കാപ്പിയും കുടിച്ചിരുന്നു മഴ കാണുമ്പൊള്‍ അടുത്ത് വന്നിരുന്ന ഒരു വായാടി പെണ്ണ്.നാട് കാണാന്‍ വന്ന 'പ്രാര്‍ത്ഥന'.വായില്‍ ഒരു പാട് സംസാരവും കയ്യില്‍ ചൂട് ഗ്ലാസും പിന്നെ നല്ല ഒരു മനസും.എന്താണ് പറഞ്ഞതെനോ,സംസരിച്ചതെന്നോ ഓര്‍മയില്ല. പക്ഷെ ഒന്നറിയാം അതില്‍ നിറയെ മഴയും കാപ്പിയും പിന്നെ നല്ല സ്നേഹവും ഉണ്ടായിരുന്നു .ഇന്ന് അങ്ങ് ദൂരെ പുനയിലെ അവളുടെ ജോലി സ്ഥലത്ത് നിന്നും ഓരോ മഴ കാലത്തും കത്തുകളും ഫോണ്‍ കോള്‍കളും(............... പിന്നെ നല്ല ചോക്ലേറ്റ്കളും) വരുമ്പോള്‍ എനിക്ക് തോന്നുന്നു അവളെയും എന്നെയും ബന്ധിപികുന്ന കണ്ണി മഴ ആണെന്ന് .മഴ കാലത്ത് മഴ കേള്‍ക്കാന്‍ മാത്രം അവള്‍ വിളികുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ അത്ബുതപെടരുണ്ട് മഴയുടെ കളികളെ കുറിച്ച് .
എനിക്ക് തോന്നുന്നു മഴ എന്നാല്‍ ഏറ്റം നല്ല meaning സ്നേഹം എന്നാണ് എന്ന്.അലെങ്കില്‍ നിന്‍റെ അമ്മ എന്തിനാണ് നിന്നെ മഴയത്ത് നനഞ്ഞു വരുമ്പോള്‍ ആദ്യം ശകാരിച്ചു, പിന്നെ നിന്‍റെ തല തുവര്‍ത്തി തന്നു(നിന്നേ സ്വന്തമായ്‌ തുവര്‍ത്താന്‍ അനുവദിക്കുന്നു കൂടി ഇല്ല )നിന്‍റെ തലയില്‍ അല്പം രാസനാധി പൊടി ഇട്ടു തരുനത് .നിന്‍റെ കര്‍ക്കശ കാരനായ അപ്പന്‍ എന്തിനാണ് കുട എടുക്കാത്ത നിനക്ക് കുട തരാന്‍ നടന്നു വന്നു, നിനക്ക് കുട തന്നു ,ഒടുവില്‍ മഴ നനഞ്ഞു വീട്ടിലേക്കു മടങ്ങുനത്.നിന്‍റെ പ്രണയിനി എന്തിനാണ് ഓരോ മഴ ദിവസങ്ങളിലും നിന്‍റെ കൂടേ കൈകോര്‍ത്ത് മഴ നനഞ്ഞു നടക്കാന്‍ കൊതികുന്നത്.നിന്‍റെ കൂടപിറപ്പുകള്‍ മുതിര്‍ന്നിട്ടും നിന്‍റെ കൂടെ മഴയത്ത് നനഞ്ഞു കളിയ്ക്കാന്‍ കൂടുന്നത്.അത് സ്നേഹത്തിന്‍റെ ഒരു മഴനൂല്‍ ബന്ധം അല്ലെ ...( കസാന്‍ ഡി സകിസ്‌?.. പറയുനുണ്ട് ദൈവത്തിന്‍റെ സ്നേഹം വെള്ളി നൂല്‍ പോലെ പെയുന്നതാണ് മഴ എന്ന് )
